Eerste week lesgeven

Afgelopen week was de eerste week dat ik volledig les heb gegeven. Reizen naar het schooltje wordt steeds een beetje meer comfortabel, maar helemaal comfortabel gaat het nooit worden denk ik. De trip is lang en mensen blijven naar je staren of roepen. Vaak roepen ze mzungu, wat blank mens betekent in het Swahi. Ik vind het een naar woord, maar volgens Elsa heeft het niet perse een negatieve betekenis. 

Aangekomen op het schooltje, rennen de kleintjes altijd als eerste naar mij toe. Als ik aankom, is iedereen er al. Zelf werk ik van 9 tot half 4. De lesdagen voor de kinderen zijn van half 8 tot 4 uur. Zulke lange lesdagen is blijkbaar heel normaal in Kenia. Ik werk korter, want dit is zo met Aiesec afgesproken, zodat ik zeker niet in het donker moet reizen. Het wordt hier om half 7 's ochtends ligt en 's avonds om half 7 gaat de zon onder. Als ik aankom vertelt de directrice waar ik kan helpen. Dit is vaak lesgeven aan een klas waar de leraar nog niet van is komen opdagen. Leraren komen soms een paar uur later zonder reden of de reden is dat ze moe zijn. Als de leraar er niet is en ik ben er zelf ook nog niet, dan zitten er klassen zonder toezicht. De leerlingen hier zijn dit gewend, dus de meeste beginnen dan maar zelf aan hun schoolwerk.

Deze week heb ik ongeveer alle klassen al lesgegeven. Soms omdat er geen leraar is of soms help ik een leraar die twee klassen heeft. Ook komt het voor dat een leraar mij vraagt voor wiskunde te geven, omdat de meeste dit zelf moeilijk vinden. Persoonlijk vind ik wiskunde het makkelijkst. Hier begin ik ook vaak de dag mee. Daarna komt Engels. Dit vind ik goed te doen voor de lagere klassen, maar bij klas 8 (14 jaar) vind ik dit ook al een uitdaging. Ik kan mezelf vrij goed verstaanbaar maken in het Engels, maar ik weet ook dat mijn grammatica niet correct is. Ik vind het moeilijk om de kinderen dit goed te leren, ook omdat er geen antwoordenboeken zijn. Zoals ik eerder vertelde is er vaak maar één boek per vak per klas aanwezig en hier zitten dus geen antwoorden bij. Als er bijvoorbeeld iets moet worden voorgelezen, gaan ze in een kringetje om het ene boek zitten en beginnen ze met zn allen hardop te lezen. Bovendien hebben de kinderen een ander Engels accent dan ik. Zo was er verwarring over het woord potatoes.

Andere vakken die de kinderen krijgen zijn Swahili, religion en science. Het boek van science is altijd wonderbaarlijk bij elke klas kwijt, dus hier kan ik nooit les in geven. Swahili spreek ik niet, dus dit wordt hem ook niet en religion heb ik geprobeerd, maar hier weet ik vrij weinig van. De meeste Kenianen zijn christen, dus het vak religion gaat eigenlijk ook alleen maar over het Christendom. Ik schrok er echt van hoe gedetailleerd de kinderen dit moeten kennen. Ze moeten letterlijk ieder persoon uit de bijbel kunnen omschrijven en de belangrijkste verhalen uit hun hoofd kunnen. Ze gaan hier dus ook elke zondag naar de kerk en heir hechten ze echt veel waarde aan. Ik heb ook al verschillende keren de vraag gehad of ik christelijk ben en hoe vaak ik naar de kerk ga. Persoonlijk vind ik dat hun religie lessen een beetje te ver gaan. Het is meer een brainwash over het Christendom. Er zitten namelijk ook een paar moslims op het schooltje, maar aan de Islam wordt geen aandacht besteed. Ik ben van mening dat iedereen mag geloven wat hij wil, maar ik denk wel dat het goed is als je een keuze hebt en dat je iets leert over alle godsdiensten. Ik denk alleen dat dit een te Nederlandse gedachte is.

Er wordt soms ook aan me gevraagd of ik op de kleintjes (4/5 jaar) wil passen. De directrice geeft deze les, maar die moet af en toe weg voor zaken of iets dergelijks. Er is wel een soort van klassenassistente, maar die vind alles wel best. Ik wordt dan dus voor een groep gezet van 12 kinderen die amper Engels kunnen. Het enige Engels wat ze spreken is het alfabet en ze kunnen tot 50 tellen, maar dit is er zo ingedreund dus ik vraag me af of ze het echt begrijpen. Op hun letten is een hele uitdaging, want om de have klap is er weer eentje aan het janken, ruzie aan maken, naar buiten aan het rennen of iets aan het doen wat niet mag. Orde houden hier, is voor mij echt niet te doen, dus ik ben altijd opgelucht als de directrice terug is of als het pauze is.

Verder vind ik de leraren op het schooltje vrij corrupt. Zo is hier nog toegestaan om kinderen te slaan als ze iets niet goed doen en ze slaan dus echt veel. Ze slaan op de handen of op de kuiten. Zo is er een lerares die altijd met een stok in haar hand rondloopt. Ik vind dit echt niet correct en ze geven hiermee ook niet het goede voorbeeld. De kinderen nemen het over. Als ze boos zijn op elkaar, wordt er dus ook flink wat gemept. Als dit in mijn les gebeurt zeg ik hier wel wat van, maar luisteren doen ze toch niet. Vanaf klas 4 (ongeveer 10 jaar oud) verstaan ze prima Engels, maar discussies en ruzies voeren ze altijd in Swahili, dus hier versta ik dan weer niks van. 

Andere redenen waarom ik de leraren corrupt vind, is dat ze te laat komen zonder reden, als ze vragen of ik wil helpen met de les dan komt het vaak op neer dat zijn op hun telefoon zitten te spelen en ze eten altijd mega veel 's middags. Hoe arm ze hier ook zijn, volgens mij hebben alle volwassen een telefoon. 'S middags wordt er op het schooltje gekookt voor degene die overblijven. De kinderen moeten hier een klein bijdrage voor betalen. Ook zijn er kinderen die eten meekrijgen vanuit huis. Er wordt hier gekookt met één pan op een houtskool vuurtje. Vaak is het iets van rijst met bonen. Vrij smakeloos als je het mij vraagt, want ze gebruiken geen specerijen, maar wel zeer voedzaam. Vlees of vis zit er nooit bij. Leraren krijgen eten op de school en de meesten zitten dus ook echt te schransen. De leraren krijgen ook altijd als eerste te eten. Soms zie ik ze het eten opeten wat kinderen van huis uit meekrijgen omdat dit er vaak beter uitziet dan het schooleten. Ik weet natuurlijk niet hoe thuis situatie is van de leraren, maar de leraren zien er altijd tip top uit; mooie kleren, haar gedaan, nageltjes gelakt. Dit in tegenstelling tot de kinderen die in kapotte uniformen lopen. Ik vermoed dus dat die leraren dus niet zo mega arm zijn, ook omdat ze allemaal een smartphone hebben. Dus hun gedrag vind ik niet altijd gepast. 

Er is weinig contact tussen mij en de leraren, omdat de meeste niet goed Engels kunnen. Met de directirce kan ik goede gespreken voeren en er is een man die ook goed verstaanbaar is. Enige nadeel van die man is dat hij alleen kan praten over hoeveel vrijwilligerswerk hij al heeft gedaan en dat hij zoveel connecties heeft in Europa die geld voor hem ophalen om aan de arme scholen te geven. Hij zegt het dus niet recht in mijn gezicht, maar eigenlijk bedoelt hij gewoon dat ik thuis wel even kan vragen wie er nog een beetje geld over heeft om de school op te knappen. Ook de directirce heeft het al meerdere keren gevraagd deze week. Ze eindigt het verhaaltje altijd met moest het niet lukken, we zijn echt blij dat je er bent. Hier heb dus een beetje gemixte gevoelens over, want ik zie wel degelijk dat de school geld nodig heeft. De school zelf is een slechte staat, zo zijn er te weinig zitplekken en er zijn niet eens ramen, dus het is er heel donker. Ook is er te weinig lesmateriaal en kunnen de kinderen nieuwe uniformen gebruiken. Toch vraag ik me af als ik ze geld geef of dit voor het juiste doeleinde wordt gebruikt en niet in de zakken van de leraren terecht komt. Wat voor ons weinig geld is, is hier al heel veel, want zo maken ze voor 4/5 euro een lunch voor 30 man, maar ik weet nog niet zo goed wat ik hiermee ga doen.

In de pauzes speel ik voornamelijk met de kinderen. Hier hebben ze 4 pauzes op een dag, dus dat is vaak. Er wordt hier veel gedanst, gezongen, gerend en handklap spelletjes gedaan. Ook spelen ze hier met afval op straat. Ze stoppen al die dingen ook in hun mond. De kleintjes verstaan geen woord Engels, maar dat maakt niet uit. Als ik op een bankje zit, dan komen er vaak een aantal naar je toe en die beginnen dan door je haar te wriiven, of moedervlekken te tellen of aan je armhaar te trekken (niet dat ik dit nu zo veel heb). Moedervlekken en armhaar hebben ze zelf niet, dus dit vinden ze raar. Ik ben niet de eerste blanke die ze zien, maar wel de eerste blonde en zo blond ben ik dus niet eens. De meeste van mijn voorgangers waren Spaans. Ook de leraren gedragen zich zo tegenover mij. Praten doen ze niet tegen me, maar dan staat er opeens eentje achter me die mn haar begint te vlechten. Als ik het in een staart of in een knot heb zitten, wordt dit niet gewardeerd en voor je het weet hebben zij er al iets anders van gemaakt. Ik voel me dan net een beetje een dier als ze me aaien of met mn haar spelen.

Aan het einde van de dag ben ik dan vaak ook vermoeid, maar voldaan. Meestal heb ik ook weer een hoop over na te denken hoe groot de verschillen tussen Europa en Kenia zijn. Als ik 's avonds thuis kom, spring ik als eerste onder de douche. Op de school en het plein (dit is meer een straat, niet privé in ieder geval) is het vrij stoffig en omdat die kinderen heel de dag aan me hangen en trekken zie ik gewoon zwart. Dit echt een luxe als je weet dat die kinderen dat dus niet kunnen. 

Kijk vooral ook even onder kopje foto's en video's.